Edelhert (Cervus elaphus)

LET OP!

Dit product kan alleen opgehaald worden of via contact mogelijk gebracht.

Uiterlijk
Het edelhert (Cervus elaphus) is de grootste wilde hertensoort in Europa. Het heeft een slank maar gespierd lichaam, een grote nek en een lange, rechte rug. De vacht van een edelhert is meestal bruin, met een lichtere buik en een grijze of witte schouderplek, vooral bij de mannetjes. In de zomer heeft het edelhert een kortere vacht, die in de winter dikker wordt om zich tegen de kou te beschermen. Mannetjes zijn herkenbaar aan hun indrukwekkende vertakte hoorns, die elk jaar opnieuw groeien en die in sommige gevallen wel tot 1 meter lang kunnen worden. Vrouwtjes hebben geen hoorns.

Grootte
Edelherten kunnen tussen de 1,3 en 1,5 meter schouderhoogte bereiken, met mannetjes die vaak groter zijn dan vrouwtjes. Mannetjes wegen tussen de 180 en 250 kg, terwijl vrouwtjes meestal tussen de 100 en 150 kg wegen.

Leefgebied
Edelherten komen voor in de bossen en heuvelachtige gebieden van Europa, Azië en Noord-Amerika. In Europa zijn ze vooral te vinden in het westen, noordwesten en de Alpen. Ze geven de voorkeur aan open bossen, graslanden en gebieden met veel beschutting en water in de buurt. Ze zijn te vinden in bossen met een gematigd klimaat, maar ook in bergachtige gebieden.

Gedrag
Edelherten zijn herbivoren en voeden zich voornamelijk met gras, kruiden, bladeren en schors van bomen en struiken. Ze hebben een goed ontwikkelt gezichtsvermogen en reukvermogen, wat hen helpt om hun omgeving te scannen op gevaar van roofdieren. Ze leven vaak in kuddes, vooral de vrouwtjes met hun jongen. Mannetjes leven vaak solitair of in kleine groepen, behalve tijdens de paarperiode, wanneer ze zich bij de kuddes voegen om te strijden voor de vrouwtjes.

Paarseizoen
Het paarseizoen van het edelhert, ook wel de bronsttijd genoemd, vindt plaats in de herfst. Gedurende deze periode maken mannelijke herten indrukwekkende roepgeluiden, die ‘brullen’ worden genoemd, om hun aanwezigheid te tonen en andere mannetjes af te schrikken. De mannetjes vechten ook met elkaar om de vrouwtjes, waarbij ze hun hoorns gebruiken om elkaar te duwen en te trekken. De mannetjes die de strijd winnen, krijgen de kans om met de vrouwtjes te paren.

Voortplanting
Na een draagtijd van ongeveer 8 maanden worden de kalfjes, meestal één per keer, geboren in het voorjaar. Het kalf volgt de moeder, die het beschermt tegen roofdieren en andere gevaren. Het kalf begint snel gras te eten en kan na enkele maanden lopen, maar het blijft dicht bij de moeder tot het in staat is om zelfstandig te overleven.

Bescherming en Status
Edelherten waren vroeger wijdverspreid in Europa, maar hun aantal nam af door overbejaging en verlies van habitat. Tegenwoordig komen ze voor in vele natuurgebieden en nationale parken, waar ze worden beschermd. In sommige landen wordt het edelhert echter nog steeds gejaagd, hoewel de populaties in veel regio’s goed zijn hersteld. Het edelhert speelt een belangrijke rol in de biodiversiteit van bossen en graslanden, omdat ze bijdragen aan het in stand houden van de vegetatie en het ecosysteem.